Chapter 18

Biegnąc przez pokój stanęłam przed balkonem gdzie Justin stał w kamizelce, jeansowej kurtce, luźnych spodniach i butach za kostkę. Ignorując uczucie pożądania gdy na niego patrzyłam pociągnęłam za jeden zawias by otworzyć drzwi, ale to nic nie dało. Próbowałam pociągnąć to jeszcze parę razy, ale również bez sukcesu.
-Cholera.- wymamrotałam pod nosem drapiąc się po głowie. Spojrzałam za szybę widząc jak Justin się ze mnie śmieje. Pieprzony idiota.
Uderzyłam w szybę mocno przez co zwrócił na mnie uwagę. Przestał się śmiać, ale jego usta nadal drżały i uniósł brwi.
-Zamknij się albo nie wchodzisz- powiedziałam bezgłośnie posyłając mu zabójcze spojrzenie. Justin wyprostował się i wyciągnął się. Zasalutował mi prawą ręką po czym dał ją za plecy. Przewróciłam oczami i zaczęłam majstrować przy zawiasach. W końcu po pięciu minutach udało mi się otworzyć drzwi.
-Jesteś stworzona do pracy z zawiasami od drzwi.- Justin zaśmiał się wchodząc do mojej sypialni. Automatycznie odepchnęłam go na balkon przez co lekko się zatrząsł. Spojrzał na mnie rozkojarzony dramatycznie kładąc rękę na klatce piersiowej.
-Hasło.- wymagałam kładąc obie ręce na framudze drzwi. Justin podniósł brew i złapał się za brodę.
-Hm, daj mi pomyśleć.- przechylił głowę na prawą stronę i spojrzał na mnie
-Cóż?- zasugerowałam będąc niecierpliwa pod wpływem jego wzroku. Po sekundzie z moich ust wydobyło się jedno słowo, ale nie zdążyłam dokończyć, on wkradł się złapał moje obie nogi i przerzucił sobie mnie na ramieniu. Krzyknęłam kiedy prowadził mnie w stronę najbliższej ściany i śmiał się z moich błagań o postawienie mnie na podłodze. Postawił mnie, przyparł do ściany i położył obie dłonie po moich dwóch stronach.
-Mam cię.- wymamrotał tak blisko mojej twarzy, że mogłam poczuć jego miętowy oddech. Ciarki przeszły po moim kręgosłupie, a policzki zaczęły robić się gorące.
-Nie powiedziałeś hasła.- wyjąkałam kiedy przysunął swoje ciało jeszcze bliżej mojego
Justin przekrzywił głowę, jego oczy były pełne ochoty i rozbawienia.
-To jest hasło.- westchnął i przyłożył swoje delikatne usta do moich. Nasze usta poruszały się razem wywołując na sobie małe parcie. Wtedy coś się zmieniło. Fajerwerki zaczęły wybuchać, a uczucie mrowienia przeszło mnie od stóp do głów. Poczułam ochotę kiedy odepchnęłam swoje ręce od ściany i oplotłam nimi jego szyję. Justin uśmiechnął się przez pocałunek kładąc rękę na podstawie kręgosłupa. Kiedy miałam już ściągnąć jego jeansową kurtkę drzwi się otworzyły.
Oboje odskoczyliśmy od siebie, oddychaliśmy ciężko wpatrując się w moją siostrę, była wyraźnie zadowolona z siebie. Do jasnej cholery drugi raz już to zrobiła.
-Przepraszam, nie chciałam w niczym przeszkodzić.- puściła mi oczko wywyższająco śmiejąc się. Justin zmierzył ją, jego klatka piersiowa nadal mocno unosiła się w górę i dół.
-Wszystko w porządku.- powiedział w najbardziej zachrypniętym i uwodzicielskim tonie jaki mógł z siebie wydobyć, kolana Alex zmiękły. Oparła się o ramę drzwi uśmiechając się do podłogi. Oh świetnie teraz uwodził moją młodszą siostrę.
-Alex, czego potrzebujesz?- spytałam sfrustrowana próbując złapać oddech. Alex nadal wpatrywała się w Justina kręcąc włosy wokół jej palca.
-Chciałam żebyś poznała moją nową koleżankę, Hollie.- ogłosiła kładąc rękę na ramieniu ładnej dziewczyny. Hollie uśmiechnęła się do Justina kompletnie ignorując, że ja też byłam w pokoju.
-Hej.- powiedziała podekscytowana machając do Justina. Spojrzałam na niego, uśmiechał się od ucha do ucha. Uwielbiał każdą sekundę tego jak się nim zachwycały.
-Czy słyszę brytyjski akcent?- za flirtował oblizując usta. Hollie zarumieniła się, a Alex chichotała do niej jakby nieźle fangirl'owała. Przez Justina? Serio?
-Ta, Hollie przeniosła się tu z Angli- Alex przeciągała słowa zarzucając włosami
-Jestem pod wrażeniem.- Justin puścił oczko do Hollie na co ona szturchnęła Alex i obie pisnęły. Boże, dajcie mi sekundę. Wszystko co one robiły to zachwycanie się tym jaki jest przystojny.
-Więc Justin...- Alex zaczęła kiedy obydwie się ogarnęły -W sobotę jest dyskoteka i Hollie nie ma z kim iść...tak się zastanawiałyśmy czy może ty byś chciał z nią iść?- Hollie patrzyła się na Justina, a jej oczy świeciły się jak dziecku na wigilii. Dyskoteka? Całkiem o tym zapomniałam. Myślałam nad innymi rzeczami.
Z drugiej strony czy oni całkiem powariowali?! Oczywiście, że Justin powie nie, na pewno zorientowałby się, że to okropny pomysł. Mam na myśli, co ludzie by sobie pomyśleli gdyby poszedł na dyskotekę z 16-latką?
-Oczywiście kochanie.- znowu puścił im oczko przez co histeryzowały jeszcze bardziej. Westchnęłam odwracając głowę co złapało uwagę Justina. Spojrzał na mnie uwodzicielsko gryząc wargę. -Więc do zobaczenia w sobotę?- spojrzał na nie pokrótce i znowu zwrócił się do mnie
-Okej!- obie krzyknęły i wyszły zamykając za sobą drzwi. Po chwili usłyszałam krzyki z sypialni Alex i to jak tańczyły do piosenki Miley Cyrus.
-Jesteś głupi czy głupi?- spytałam krzyżując ręce. Justin lekko się zaśmiał i zmarszczył czoło.
-Czy to podchwytliwe pytanie?-
Pokręciłam głową nie dowierzając i ruszyłam w jego kierunku. Chciałam go wyminąć, jednakże on złapał mnie za ramiona stawiając przed jego twarzą.
-Czy ktoś jest zazdrosny?-
-Nie.- powiedziałam trochę za szybko kręcąc głową -Oczywiście, że nie. Po prostu zastanawiam się co powiedzą ludzie gdy zobaczą cię z 16-latką zawieszoną ci na ramieniu.-
-Więc chcesz powiedzieć, że jesteś zazdrosna?- wyszeptał mi do ucha, oddech mi przyspieszył -Widzisz, jeśli chcesz iść ze mną na dyskotekę... wszystko co musisz zrobić to spytać.-
To było to.
Trąciłam go czując frustrację i przytłoczenie w mixie emocji. Tylko jemu udawało się wydobyć ze mnie takie uczucia.
-To jest rola chłopaka.- powiedziałam grzebiąc w torbach z zakupami i wieszając ubrania na wieszakach
-Nie wystarczy iPhone?- usłyszałam jak moje łóżko skrzypi gdy się na nim położył
-Nie ważne.-
-Sutton!- krzyknął, jego głos był o otawę wyższy niż zawsze. Obróciłam się do niego chociaż tego nie chciałam. Wyglądał seksownie leżąc na moim łóżku. -Nie mówię poważnie, myślę że to będzie bezpieczniejsze by dziewczyny poszły z kimś kto może je chronić.-
-Masz rację, dobra robota. Cieszę się widząc, że robisz coś dla ochrony dzieci.- wymamrotałam odpinając metkę od koszulki , która kupiłam
-Sutton, chodź tu.- poklepał drugą stronę łóżka, jego mina była bardzo poważna. Podeszłam i usiadłam na krawędzi łóżka. Justin usiadł przyciągając mnie do siebie. -Przepraszam za to jak się dzisiaj zachowywałem. W moich intencjach nie było cię skrzywdzić albo sprawić byś czuła się niekomfortowo.- czułam jak serce mi miękło, mój Justin wrócił.
-Jest w porządku, ostatnio po prostu jestem trochę roztrzęsiona i te hormony...- to była prawda. Szaleńcze śmierci, odkrycie że twój były chłopak i jego przyjaciel są mordercami, zakochiwanie się w kimś kogo ledwo poznałam, który ma problemy ze złością itd. było trochę zbyt dużo by sobie z tym radzić. Nawet nie wiem jak sobie poradziłam do tej pory.
-Nie jesteś sama Sutton, pamiętaj o tym.- wymamrotał składając na moim czole mały pocałunek. Położyłam głowę na jego torsie pozwalając by łza spłynęła po moim policzku. Czasami gdy ból nad nami panuje potrzebujemy kogoś by nas potrzymał i powiedział, że wszystko będzie dobrze.
Ring ring.
Telefon zadzwonił głośno przez co oboje podskoczyliśmy. Cicho się zaśmialiśmy, Justin sięgnął po telefon i podał mi go nadal będąc w uścisku. Przyłożyłam telefon do ucha.
-Halo?-
-Panienko Rosegarden, jak miło cię usłyszeć.- wujek Dom powiedział sarkastycznie
-Hej!- westchnęłam z ulgą, że to on, a nie ktoś inny
-Beż żadnych "Hej". Gdzie jest twój telefon, dzwoniłem.-
Cholera. Całkiem o tym zapomniałam.
-Oh, zmieniłam numer.- skłamałam biorąc nową komórkę z dłoni Justina
-Dobra wieść kochana, następnym razem nie przyprawiaj mnie o zawał.-
-Przepraszam.- podałam mu nowy numer i kontynuowałam rozmowę -Więc, jak jest w Europie?-
-Jest fantastycznie! Jestem na chwilkę w Paryżu, a później w Niemczech pograć w hokej. Jak ty się masz?-
-Wszystko w porządku, ja i Alex radzimy sobie bez naszego wspaniałego wujka.-
Zaśmiał się.
-Dobrze to słyszeć. W każdym razie, chciałem dać ci znać, że zaproponowano mi dodatkowy program tygodniowy. Myślisz, że poradzisz sobie być sama przez następny tydzień czy mam...-
-Zostań i baw się dobrze.- zaśmiałam się wkładając kosmyk włosów za ucho
-Jesteś pewna, że masz wszystko pod kontrolą?-
Usiadłam patrząc się w oczy Justina.
-Wszystko jest w porządku.-
-Okej, zadzwonię później. Żadnych dzikich imprez czy coś!-
-Obiecuję.-
-Żadnych momentów YOLO.-
-Zamknij się!- błagałam, nie wierzę, że nadal cieszy się używając tego
-Przekaż moją miłość do Alex.-
-Pa.- powiedziałam kiedy się rozłączył
-Więc twój wujek zostaje na dodatkowy tydzień?-
-Ta, sportowy program.- powiedziałam łapiąc Justina za rękę kiedy szedł w kierunku okna
-Chcesz żebym został do tego momentu?-
Czułam jak moje serce zrobiło fikołka kiedy pomyślałam, że chcę ze mną zostać.
-Nie musisz.- powiedziałam pisząc na telefonie. Pisałam do Tori używając książki telefonicznej, dzięki Bogu, że zapisuje wszystkie numery na kartce.
-Chcę.-
Spojrzałam znad telefonu i uniosłam brwi.
-Chcesz zostać ze mną i opiekować się moją siostrą, która ma na twój temat fantazję?-
-Fantazję?- puścił oczko sugerując bym powiedziała mu na ten temat coś więcej
-No przestań.- wyjęczałam śmiejąc się
-Przepraszam. Po prostu chcę tu dla ciebie być Sutton.-
O tym właśnie mówię. W jednej minucie Justin może być najbardziej aroganckim, napalonym 18-latkiem jakiego kiedykolwiek spotkałam. Za chwilę był najsłodszym, najbardziej przejmującym się i kochanym chłopakiem, którego dziewczyna może sobie wymarzyć.
-Więc, ta dyskoteka w sobotę...przyjdziesz?-
Zastanowiłam się nad tym przez sekundę. Na prawdę chcę siebie w to pakować? Ta dyskoteka to publiczne wydarzenie więc Liam i Nick na pewno będą. Także, ten nowy SA może tam być obserwując mój każdy krok. Zadrżałam. Z drugiej strony nie mogę żyć pod wpływem prześladowców...znaczy...morderców. Za czterema ścianami było życie i czasami musisz sobie dać radę.
-Nie.- zdecydowałam, a twarz Justina od razu się zachmurzyła
Jednakże nie miał pojęcia, że przyjdę by go zaskoczyć.
 Na razie musiałam skłamać.

__

Alex wiesz, że cię kocham za fantazję na temat Justina, ale jak mogłaś znowu im przerwać w takim momencie? No i jak Sutton mogła nie zgodzić się by został z nią w domu?