Chapter 20

"Myślałaś, że tak łatwo się ode mnie uwolnisz Sutton? Nie zrozumiałaś mnie suko.- SA"
Muzyka ściszała, odgłos bicia mojego serca zagłuszył wszystko. Wydając z siebie ciche westchnięcie desperacji wrzuciłam wszystkie rzeczy z powrotem do zniszczonej torby. Ta wiadomość zawierała w sobie fakt, który mnie przerażał.
SA było tu, na dyskotece.
Obserwowało mój każdy ruch.
Masa pytań przelewała się przez moją głowę, każde sprawiało, że czułam się jeszcze gorzej. Jak SA ma mój numer? Co mieli na myśli przez "uwolnisz"? To Justin zniszczył mój telefon, nie planowałam się od nich uwolnić chociaż bardzo chciałam.
Nikogo nigdy nie zraniłam więc czemu ktokolwiek chciałby mi to robić? Zdarzyło się, że w trzeciej klasie ukradłam komuś kredki, ale to by było na tyle. Jednakże, nie myślę, że ktoś chce mnie przeprowadzić przez piekło przez kredki. To musi być coś gorszego. Głównym pytaniem było co.
Znowu spojrzałam na mój telefon. Jak mogłam być tak głupia, że zostawiłam telefon? Zniszczyli moją torbę i zdobyli numer za jednym zamachem. Nie wspominając, że wysyłając kolejną wiadomość, która doprowadziła mnie do szaleństwa w końcu skończę w psychiatryku.
Wynik: SA: 1 Sutton: 0
Szybko krzyknęłam w ręce z frustracji. Dobra robota Sutton, w sumie zaprosiłaś kogoś by znowu cię torturował. Odwracając się zauważyłam jak Justin nadal tańczył przeczesując włosy dłonią. Nie ma mowy, że powiem Justinowi o dostawaniu tych wiadomości. Wiem, że to brzmi głupio, ale po tym co przeszedł to na prawdę by go złamało. Jego problemy ze złością by się pogorszyły i zmniejszyły jego panowanie nad sobą. Mógłby nawet zostać wysłany do więzienia przez swoje akcje. Nie mogę ryzykować by go stracić.
Nie ważne jak bardzo by mnie to bolało, kłamstwo jest jedynym sposobem bym go przy sobie utrzymała.
Regulując swój oddech rozejrzałam się po sali. Zobaczyłam grupkę chłopaków ściągających swoje koszulki, kolesia z afro podchodzącego do nich, który zaczął trząść tyłkiem. Zaśmiałam się nerwowo, co za idiota. Mój śmiech nie trwał długo kiedy zobaczyłam dziewczynę w fioletowej sukience...sama. Gapiła się prosto na mnie lekko się uśmiechając. Lola.
Również na nią spojrzałam. To ona musi być SA. Kto inny chciałby mnie skrzywdzić? Wydawała się być totalnie wykopana. Wcześniej nigdy nie pomyślałabym, że chce mnie skrzywdzić, ale po całym incydencie z Liamem... wszystko było możliwe. Jej oczy na mnie spoglądały zanim wyszła z sali. Wymknęła się z sali jak wąż nie spuszczała ze mnie wzroku.
-Co stało się z twoją torbą?- usłyszałam głos za mną. Odwracając się zobaczyłam twarz , którą chciałabym unikać przez...najlepiej całe życie.
-Odwal się.- powiedziałam spokojnie chociaż tak na prawdę panikowałam. Nick mógł zabić mnie w sekundę. Przez co zastanawiam się dlaczego tego jeszcze nie zrobił. Jeżeli chciał skrzywdzić Justina to ja byłabym najlepszym celem.
-Oh, zyskałaś trochę temperamentu.- uśmiechnął się z wyższością, poczułam ciarki na całym ciele
-Nie, po prostu nie lubię być pomiatana. Lepiej uważaj na słowa, bo mogę cię wysłać do więzienia za morderstwo.- powiedziałam gryząc się w język. Nie chciałam przesunąć rozmowy na ten temat. On zrobił krok w moją stronę zaciskając zęby.
-Powiedz.tylko.jedno.słowo.- powiedział spoglądając w prawo sprawdzając czy nikt nas nie słyszy
-I co?- zmagałam się z adrenaliną. Sutton przestań, słyszałam jak ktoś krzyczy to w mojej głowie.
Wskazał palcem na moją siostrę tańczącą z Justinem i Hollie.
-Ona zginie.- wyszeptał w moje ucho odgarniając włosy. Westchnęłam, złapał moje włosy mocniej. -I to nie będzie tylko ona gdy mnie zamkną. Mogę nawet sprawdzić twoich znajomych na facebook'u.-
-To sprawi, że będziesz jeszcze bardziej podejrzany.-
-Jest wiele rzeczy, których o mnie nie wiesz Sutton, wiele rzeczy, których twój chłopak ci nie powiedział. Na twoim miejscu bardziej bym się postarał, bo jak na razie nie znasz prostych faktów.-
-Takich prostych faktów jak to, że jesteś dilerem, zwyrodnialcem i mordercą?-
Nick zaśmiał się puszczając moje włosy.
-Prawie księżniczko, ale jednak nie. Może spytaj swojego chłopaka on wie o wiele więcej niż ci mówi.-
-Jego siostra nie żyje przez ciebie.- krzyknęłam popychając go
-Takie gówno ci powiedział?- Nick spojrzał na mnie nie dowierzając -Jeśli w to wierzysz to jesteś tak samo chora na głowę jak i on.-
-Powiedział chłopak, który sprzedaje narkotyki i morduje ludzi...-
-Nie odpychaj mnie.- rzucił -Wiesz co się stanie, nastolatki teraz bardzo często popełniają samobójstwa.- powiedział odwracając się na stopie, odszedł w stronę tańczącego tłumu
Ten chory dupek. To było szalone przyznał, że zabiję wszystkich by skrzywdzić mnie i Justina. Jednakże, coś bardziej mnie zastanawiało. "Spytaj swojego chłopaka, wie o wiele więcej niż ci mówi". Co Justin wiedział, ale przede mną ukrywał?
Sutton, przestań.
Nick tylko chcę żebyś zwariowała. Jeżeli Justin coś wie to pewnie dlatego żeby mnie ochronić przed szkodami. Nie ma mowy, że ukrywa coś bardzo złego, nie po tym jak opowiedział mi o Jasmyn.
Bling.
"Sutton, jeszcze jeden strajk i wypadasz!- SA"
*
-Coś nie tak kochanie?- Justin objął mnie ramieniem kiedy włączyłam w domu światło. Alex i Hollie pobiegły do sypialni Alex podniecając się, że ktoś kogo obie kochają robi twitcama. Westchnęłam kładąc klucze na stole wchodząc do salonu.
-Wszystko jest w porządku, jestem tylko zmęczona.- skłamałam siadając na kanapie. Justin dołączył do mnie kładąc się na mnie. -Co robisz?- zaśmiałam się kiedy pogłaskał delikatnie mój policzek. Justin uśmiechnął się odgarniając mi włosy z oczu.
-Jesteś piękna. Dziękuje za dzisiaj.- odetchnął przykładając swoje usta do mojej szyi. Poczucie jego włosów na moim poliku odebrało mi mowę.
-Przestań.-
Jego usta zmieniły się w grymas.
-Czemu? Mówię prawdę? Dziewczyny chyba wolą być nazywane pięknymi, niż gorącymi?-
-Tak, bo jesteśmy ludźmi, a nie własnością.-
-Więc jesteś moją piękną własnością.- Justin puścił mi oczko i przysunął się do mnie. Nasze czoła prawię się stykały. -Nie miałem z tobą wolnego tańca.-
Chciałam wyjść jak najszybciej gdy Nick zniknął i dostałam ostatnią wiadomość. Lola najwyraźniej nadal nas obserwowała gdy rozmawialiśmy i nie chciałam być więcej prześladowana. Justin miał milion pytań w drodze do domu, ale uniknęłam każdego. Najwyraźniej poddał się widząc, że nic nie powiem.
Wyrywając mnie z myśli Justin podniósł mnie z kanapy, wyciągnął swojego iPhone i podłączył go do głośników na końcu pokoju.
-Co ty robisz?- spytałam gdy zaczął szukać jakiejś piosenki. Chwilę później wybrał piosenkę, a melodia "Never say Never" The Frey zaczęła grać.
-Zatańcz ze mną Sutton.- złapał moją dłoń i spojrzał przez rzęsy. Bez namysłu przysunęłam się do niego, jego skóra ocierała się o moją. Westchnął i objął mój pas. Spojrzałam w jego oczy, które wpatrywały się we mnie kiedy tańczyliśmy powoli w rytm piosenki. Zapomniałam gdzie jestem, jedyną rzecz, którą widziałam, słyszałam był Justin. Kompletnie mną zawładną, kolana mi się uginały.
I will be your guardian, when all is crumbling to steady your hand.
Justin delikatnie mną obrócił. Jego ręcę mocniej mnie złapały, a ja skupiłam się na jego twarzy.
You can never say never, while we don't know when time, time, time again. Younger now than we were before.
Przyłożyłam moje usta do jego na początku lekko nimi poruszając. Poczułam jego dłoń na moim policzku. Pocałunek się zagłębił, a ja wydałam z siebie ciche westchnięcie. Justin wykorzystał to i włożył język do moich ust. Nasze języki toczyły ze sobą walkę, kiedy on podniósł mnie, a ja oplotłam nogami jego pas. Wplotłam moje ręce w jego włosy kiedy wyszliśmy z salonu i skierowaliśmy się w stronę schodów. Jego usta mnie nie opuszczały kiedy wchodziliśmy na górę. Zaśmiałam się w jego usta gdy poczułam jak ściska mój tyłek.
Kopnięciem otworzył drzwi do mojej sypialni i położył mnie na łóżku, rozłączył na chwilę nasze usta. Cisza w pokoju wypełniała się naszymi ciężkimi oddechami. Spojrzałam na jego twarz, na której odbijało się światło księżyca.
-Kocham cię.- Justin wyszeptał przegryzając usta
Poczułam jak spinają mi się mięśnie, a serce zaczyna szybciej bić.
On... mnie kochał?
-Wiem, że to brzmi jak szaleństwo i uwierz, że sam nie mogę tego pojąć, ale jesteś tylko dziewczyną...- pokiwał głową kiedy uniosłam brwi. Tylko dziewczyną?
Po chwili Justin wrócił do swojej mowy. -Nie miałem tego na myśli, zawsze mówię złe rzeczy.- znowu się zatrzymał i wziął oddech zanim kontynuował -Znamy się tylko ponad miesiąc, ale nie mogę zapobiec temu jak się czuję. Chcę cię chronić, chcę dla ciebie tu być. Dzisiaj na dyskotece uświadomiłem sobie, że bycie bez ciebie...nie wiem. To dziwne. Jakby część mnie się zagubiła.- powiedział przysuwając się do mnie. Nie mogłam nic powiedzieć. -Proszę powiedz coś Sutton, cokolwiek.- jego oczy błagały po czym położył się obok mnie na łóżku. Wziął moją rękę całując ją.
-Justin, to wszystko idzie za szybko.- powiedziałam odsuwając od niego rękę. Jego twarz się załamała, a ja czułam jakby łamało się moje serce. Na prawdę chciałam powiedzieć coś mądrzejszego, ale jak mogłam powiedzieć, że coś do kogoś czuję jeżeli kłamałam prosto w jego twarz? Kłamanie o -SA było dużą rzeczą. Nie lubiłam kłamać, bo czułam wielkie poczucie winy. Plus, to wszystko toczyło się zbyt szybko. Ostatnia osoba, którą kochałam rozwaliła moje serce na pół i nie byłam gotowa by je naprawić.
-Wiem Sutton, uwierz, że to szalone. To by się nigdy nie stało. Ale jeśli chodzi o nas? Nie wiem. Wszystko co widzę to ty nawet jeśli cię ze mną nie ma. Cały czas. 24/7.-
-Justin, przestań.- wyszeptałam łapiąc jego twarz w moje ręce -Nie mogę teraz tego zrobić.-
-Sutton...-
-Przepraszam, ja po prostu nie...- zmagałam się by znaleźć dobre słowa, bo kochałam go najbardziej na świecie. Ale w tym momencie nie mogliśmy tego zrobić. Było to zbyt niebezpieczne i skomplikowane. -Nie czuję tego samego.- zdecydowałam
To były najtrudniejsze słowa jakie powiedziałam w ciągu całego życia.
Justin spojrzał na mnie zanim odepchnął moje ręce z jego twarzy.
-Justin nie!- krzyknęłam kiedy wstał z łóżka i zacisnął pięści
-Zapomnij o tym.- rzucił zbliżając się do drzwi
-Proszę wróć, możemy o tym pogadać.-
-Nie ma o czym gadać Sutton.- spojrzał na mnie ze zranionym wyrazem twarzy -Poczekam na ciebie, nie ważne ile to zajmie.-
-Justin...-
-Prześpię się w pokoju gościnnym. Życzę dobrego snu, dobranoc czy coś.- westchnął mrucząc coś do siebie zanim wyszedł z mojego pokoju
Otworzyłam usta łapiąc się kurczowo za boki.
Wyszeptałam trzy słowa.
Też cię kocham.
__

Sutton jak mogłaś to zrobić?! I ta rozmowa Nicka z Sutton, o czym on mógł mówić?