Chapter 51

-Pani Rosegarden.

Echem rozległ się głos po cichej poczekalni. Spięłam się, zaczerpnęłam powietrza do suchego gardła, kiedy próbowałam oprzeć się pokucie zwymiotowania.

Chwyciłam się ciepłej ręki Justina, kiedy policjant wskazał, abym weszła do środka. Miał zadać mi kilka pytań i dać mi lepszy wgląd na szczegóły prawne na temat eksplozji w opuszczonym studio tańca zeszłej nocy. Chwiejnie wstałam, wyłącznie zależna od siły Justina, który pomógł mi dojść do biura. Jaxon uśmiechnął się słabo, kiedy zwróciłam jego uwagę, moja mama siedziała obok niego, wpatrywała się w nas niespokojnym wzrokiem. Ukryłam całą historię, z wyszczególnieniem tego, że opuściłam imprezę, aby spotkać się z Jaxon'em w studio tańca dlatego, że wpadł w kłopoty z pijanym i awanturującym się Liamem.

Mój umysł wrócił z powrotem do tego brutalnego incydentu.

Po wybuchu wielu ludzi widziało ogień i słyszało odgłos, zadzwonili po pogotowie i policję, by przybyli na miejsce. Znaleźli mnie i Jaxon'a w pobliżu, kaszlących i mających odruchy wymiotne przez dym w naszych płucach, i zabrali nas do szpitala. Mama była przerażona na śmierć, tak samo jak Alex, która przyszła odwiedzić mnie w szpitalu dużo później niż reszta moich znajomych. Jaxon miał złamane żebra i mały wstrząs mózgu po tym co zrobił Liam. Justin był na mnie wściekły za to, że nie powiadomiłam go gdzie idę, kiedy powiedziałam mu wszystko, nie chciał wypowiadać się na ten temat. Na szczęście udało nam się przekonać, że obozowaliśmy w opuszczonym studiu tańca, wypijając o dwa drinki za dużo, kiedy przypadkowo Joel wszczął pożar podczas zapalania papierosa, nie wiedząc, że w pomieszczeniu przechowywany jest olej motoryzacyjny,/

Pchnęłam drzwi, siadając naprzeciwko biurka policjantów.

-Jak oparzenia?- spytał mnie oficer, jego uśmiech był miły.

Uwierzyli w naszą historię i zakładali, że to prawda, ponieważ nie było żadnych innych śladów czy dowodów. Budynek całkowicie spłonął i niestety Liam razem z nim.

-Nadal bolą, ale myślę, że będzie dobrze.- wzdrygnęłam się, kiedy Justin zamknął drzwi, siadając na drewnianym siedzeniu obok mnie.

-Teraz musimy spytać cię, co się stało po wypadku, więc nie masz się o co martwić. Chcę tylko potwierdzić, że śledczy znaleźli spalone ciało.

-Liam'owi się nie udało, wszyscy byliśmy przestraszeni i płomienie szybko się rozprzestrzeniały.- wymamrotałam, czując walące serce. Justin spojrzał na mnie bolesnym wzrokiem, oblizując usta, kiedy spojrzał na moje oparzenia.

-Ta. Wiem, że był okropnym dzieckiem. Za to co zrobił twojemu przyjacielowi Jaxon'owi mógł wylądować w więzieniu. Ciężkie uszkodzenie ciała nie zrobione ze świadomością nie stawiają cię w korzystnej sytuacji. Udało nam się zatrzymać twojego przyjaciela Joel'a rano.

-Naprawdę? Co się stało?- jęknęłam, czując jak Justin pociera silnie moje plecy, abym spróbowała się uspokoić i zrelaksować, bym nie czuła się winna.

-Jest w tarapatach przez lekkomyślne podpalenie, co z tego, że był pijany, zakładam że nie myślał właściwie. To co nam powiedział. Wyjaśniłem mu już konsekwencje jego działań. Myślę, że dostanie kilka lat pozbawienia wolności i prace społeczne.

-Nie może być w więzieniu!- wyrzuciłam z siebie, czego od razu pożałowałam. -Ma problemy psychiczne, możecie nawet sprawdzić w jego książeczce zdrowia, nie możecie wsadzić go do więzienia, za to, że nie jest zdrowy na umyśle. Należą mu się wszystkie prace społeczne, ale powinien otrzymać pomoc. Powinien być w domu, gdzie zaadaptuje się do społeczeństwa. Nie ma potrzeby go skazywać.

Policjant pokiwał głową na moje słowa, jego pióro jeździło po notatniku, kiedy wsłuchiwał się w moją dyskusję. Uwierzcie mi, nie chciałabym niczego więcej jak upadku Joel'a, jednak to nie on był sprawcą pożaru. Tak on wszczął pożar, ale nie zapominajmy, że pewna osoba kazała mu to zrobić.

-Porozmawiam z zastępcą, szanse są małe, ale zobaczę co mogę dla niego zrobić. Nie wiem, czy to zadziała, głównym powodem pogrążającym go jest śmierć osoby przez lekkomyślne podpalenie, jednak powiedziałaś, że jest niezrównoważony psychicznie, prawdopodobnie był nieświadomy swoich działań.- policjant pogładził brodę i mówił dalej. -Mówisz, że Joel byłby zdolny do popełnienia samobójstwa?

Pytanie na początku trochę mnie oszołomiło, aż zdałam sobie sprawę do czego zmierza. Jeśli udowodnią, że ma myśli samobójcze, posadzenie go w więzieniu będzie dla niego niebezpieczne.

-Nie jestem pewna, możliwe. Myślę, że będzie bezpieczniejszy i mniej niebezpieczny dla ludzi, kiedy będzie znajdował się w psychiatryku. Powinien mieć prawo do adaptacji i uporządkowania swoich spraw, nie może być pozbawiony wolności jako dziewiętnastolatek.

-Jeszcze raz, zobaczę co da się dla niego zrobić. Zrobię to dla tego dziecka, naprawdę. To wszystko o czym mięliśmy porozmawiać panno Rosegarden, szkoda, za szkody nie będzie trzeba płacić, ponieważ były plany wyburzenia studia tańca w przyszłym tygodniu. Na szczęście tylko jedna osoba zginęła w tym wypadku. Mam nadzieję, że zdałaś sobie sprawę z niebezpieczeństwa i miałaś szczęście, że udało ci się uciec na czas. Nie rób tego więcej.

Potem coś mnie uderzyło.

Tylko jedno ciało zostało znalezione, ale Nick nadal był przywiązany do krzesła, kiedy Jaxon i ja wyszliśmy. Eksplozja nastąpiła chwilę po. Nie mógł się wydostać, nie było nikogo, aby mu pomógł.

-Przepraszam, ale w budynku był z nami jeszcze jeden chłopak. Nie znaleźli jego ciała?

Policjant potrząsnął głową. -Nie, tylko jedno ciało zidentyfikowane jako Liam James Kahn.

-Nie, Nick Steele również był w budynku. Był jednym, który to zorganizował. Jestem pewna, że nie było sposobu, aby się wydostał i nie słyszałam o nim od tamtego czasu, jesteście pewni, że nie było innego ciała?

-Panno Rosegarden, nie było tam innego ciała. Chociaż, mogę sprawdzić tego chłopaka. Nick Steele mówisz?

Pokiwałam głową, nerwowo obgryzając paznokcie, kiedy policjant wystukiwał coś na klawiaturze komputera. Justin pocałował moją rękę, bawiąc się moimi palcami, kiedy szybko pociągnęłam nosem. Moje serce natychmiast przestało bić, kiedy odwróciłam wzrok na policjanta, uśmiechał się głupio do ekranu, kręcąc głową zdezorientowany.

-Panno Rosegarden, to jest jakiś żart? Ponieważ po tym od czego ty i twoi przyjaciele musieli uciekać wczoraj w nocy, polecam ograniczyć żarty do minimum. - warknął surowo, gładząc się po wąsach.

-Nie wiem o co panu chodzi- pokiwałam głową w szoku, zdezorientowana, tym dlaczego mówił takie rzeczy. Nie kłamałam, Nick był w budynku. Justin patrzał tak samo zdezorientowany jak ja, jego szczęka zacisnęła się.

-Wiesz, że marnowanie czasu policji jest przestępstwem?

-Whoa stary, pamiętaj, że sam kazałeś jej tu przyjść by zadać swoje pytania. Znalezienie chłopaka w...30 sekund nie jest marnowaniem czasu policji. Co zrobiła?- syknął Justin, siadając na brzegu krzesła, kiedy czekał na odpowiedź policjanta.

-Nick Steele o którym mówisz...umarł pięć lat temu. Mieszkał powszechnym obszarze w Kalifornii...musiałby mieć sto trzynaście lat. Mówisz mi, że ten facet był z tobą wczoraj w nocy?- policjant przesunął ekran, odsłaniając starą fotografię starzejącego się mężczyzny z siwymi włosami i cofniętym lewym kącikiem ust. Jego przyczyną śmierci był atak serca, pięćdziesiąt lat temu, tak powiedział policjant.

To był sekret, o którym mówił Liam.

Nick nie było jego prawdziwym imieniem. Żył z fałszywą tożsamością.

Mówił o przekręcie.

* * *

Czyli Nick to nie Nick, tak więc ciekawe kim on naprawdę jest...

Następny rozdział jest jeszcze krótszy od tego i dodam go jutro. Będzie on ostatnim rozdziałem SA, a później zaczynam tłumaczyć kontynuację tego opowiadania "Out For Blood".

Jeśli czytasz to tłumaczenie, daj o sobie znać w komentarzu, co myślisz o rozdziale czy tłumaczeniu. Bardzo fajnie czyta się wasze opinie i to sprawia, że chętniej tłumaczę rozdział.

Twitter: @Swaggabiebah

Ask: www.ask.fm/swagja

Follownijcie polskie konta bohaterów SA:

Justin: @SA_JustinPL

Sutton: @SA_SuttonPL

Tori: @SA_ToriPL

Hollie: @SA_HolliePL

SA: @SA__PL