Chapter 25

Monotonnie oparłam się o drzwi. To był tylko senny koszmar. Jeden straszny koszmar. Zamknęłam oczy.
Sutton obudź się!
To nie była niespodzianka, że gdy otworzyłam oczy wszystko było takie same: drzwi balkonowe były otworzone, a lustro było całe pokryte różowym pismem. Ugryzłam się w język by nie wydać z siebie krzyku przerażenia, ostrożnie podeszłam do lustra bliżej przyglądając się wiadomości.
Tekstura napisu miała tłuste smugi-szminka? Nie wyglądało to jak marker. Zaczęłam w kółko czytać tą wiadomość po czym coś przykuło moją uwagę. Te buziaki na końcu nie były normalne. Nie mówię o tym, że ludzie nie używają 'xoxo' jednakże te buziaki były inne.
Zanim zaczęłam się nad tym bardziej zastanawiać otworzyłam mojego macbook'a, weszłam w przeglądarkę internetową i od razu kliknęłam na facebook'a. Kliknęłam na ikonkę wiadomości i przejeżdżałam przez stare wiadomości. Kiedy zauważyłam starą rozmowę z Lolą przestałam zjeżdżać na dół i na nią kliknęłam.
Ta rozmowa odbyła się jakiś czas temu, rozmawiałyśmy o tym, że będziemy oglądać mecz Liama. To było ważne wydarzenie i rozmawiałyśmy o tym przez tygodnie. Teraz wiem czemu Lola była taka "podekscytowana" by obejrzeć ten mecz. Każda wymówka była dobra by oglądać mojego chłopaka biegającego w szortach.
Lola: Jestem taka podekscytowana, ten mecz będzie szalony! xoxox
Sutton: Wiem, prawda? Liam dzisiaj wszystkich pobiję i cieszę się, że Tori wraca z wakacji!
Lola: Hej więc spotyka się z nami na tym meczu?! xoxox
Sutton: To mi powiedziała! W każdym razie muszę lecieć. Alex myśli, że to zabawne, że biega po domu z moim telefon, na razie! x
Lola: Cóż mi nic nie powiedziała :( Lmfao, okej! xoxox
Przestałam czytać i skupiłam się na ważniejszych rzeczach w tych krótkich wiadomościach. Na końcu każdej rozmowy Lola dawała 'xoxo' w dziwnej formie. Trzymałam macbook'a koło lustra i zaczęłam liczyć ile buziaków stawiała. Było pięć 'xoxox'.
Policzyłam te na lustrze i było ich- pięć.
Mój oddech stał się ciężki, wybiegłam z pokoju i przechodząc po korytarzu weszłam do łazienki. Włączyłam światło i spojrzałam na moje odbicie w lustrze. Był to wrak mojej osoby. Jej szeroko otworzone oczy były czerwone, włosy były poplątane przez to jak wiele razy przeczesała je dłonią, a twarz była blada jak ściana.
Szybko wyciągnęłam z szafki czerwony ręcznik i zamoczyłam go w wodzie. Wbiegłam do sypialni i zaczęłam wycierać lustro. Szminka zaczęła rozmazywać się na szkle prawie jak różowa krew. Dalej wycierałam, napis zaczynał znikać aż w końcu zostały tylko lekkie smugi.
Tlen wrócił do moich płuc gdy usiadłam na skraju łóżka siadając na rękach by przestały się trząść. Ciszę wypełniał dźwięk mojego oddechu i poruszające się wskazówki zegara na ścianie.
BANG!
Drzwi balkonowe zamknęły się z hukiem przez co aż podskoczyłam. Odwróciłam głowę, serce waliło mi jak szalone.
Wydałam z siebie lekki krzyk gdy zobaczyłam rękę znikającą z klamki i postać wchodzącą w cień. Zaczęłam histeryzować. Ktoś tu był- ta sama osoba, która napisała to na lustrze.
Czułam to.
Kątem oka zauważyłam zakapturzoną twarz za oknem. Kiedy się powoli odwróciłam postać zniknęła w ciemności.
Było mi nie dobrze. Mój telefon za wibrował w zaciśniętej ręce przez co spięłam każdy mięsień w moim ciele.
Upuściłam go na ziemię i otworzyłam usta.
Ktoś obserwował mnie nawet bardziej niż zawsze.
Wydałam z siebie kolejny stłumiony krzyk i opuściłam się po ścianie.
Po dźwięku mojego krzyku Alex weszła do pokoju, gorąca czekolada ściekała po jej piżamie.
-Co do cholery się tu stało?- krzyknęła patrząc na zamazane lustro i telefon na podłodze
Nie ważne w jakim bałaganie teraz byłam wiedziałam jedną rzecz. Alex nie mogła o niczym wiedzieć.
-Mam cię!- zaśmiałam się nerwowo łapiąc za telefon. Wpadł mi do głowy pomysł. -Pamiętasz te żarty, które sobie robiłyśmy gdy byłyśmy małe?-
Alex miała spojrzenie pełne skupienia.
Ja i Alex zawsze robiłyśmy sobie żarty gdy byłyśmy młodsze. Nie były to niewinne żarty, brałyśmy to ekstrymalnie. Kiedyś upozorowałam moje porwanie więc Alex zadzwoniła po policję. Ta, nie skończyło się to zbyt dobrze, bo rodzice odwiedzili komendę policji...nie ważne.
-Sutton, chyba umawiałyśmy się, że nigdy tego już nie robimy? Wtedy gdy policja była zaangażowana ustaliłyśmy, że koniec z tym...czy straciłaś pamięć?-
-Chyba lubie powtarzać tradycję.- uśmiechnęłam się fałszywie
-Pieprz się Sutton. Wyszłam z łóżka przez to. Oh a to lustro- wskazała na nie- stwarzanie pozoru, że to krew jest żałosne Sutton.- cmoknęła i kręciła głową ze złości
-Rozchmurz się Alex. Jesteś zła bo przyłapałam cię w łóżku z Nate'm?- zaśmiałam się jednak Alex nie wydawała się być zadowolona
-Lepiej miej się na baczności, żarty wróciły. Przyjdą do ciebie w najmniej oczekiwanym momencie.- Alex zagroziła po czym wyszła z pokoju
Zaufaj mi siostrzyczko, ktoś może dopaść szybciej niż ty.
Podniosłam telefon z podłogi, miałam nieodebrane połączenie od Justina. Trzęsąc się zamarzniętymi palcami wystukałam jego numer. Odebrał od razu.
-Cześć kochanie.- jego zachrypnięty głos szedł z drugiej strony lini
-Justin, potrzebuję cię.- krzyknęłam czując jak załamuję się po raz drugi tego popołudnia
-Woah, co się stało? Jesteś skrzywdzona?- jego głos był teraz pełny niepokoju
-Nie, nie. Nie wiem co właśnie widziałam i ja, ja...- zmagałam się ze słowami opierając głowę o ścianę
-Co widziałaś? Sutton proszę spróbuj ze mną porozmawiać.- prosił
-Ja, um...Widziałam zakapturzoną postać za oknem...myślę, że to SA.- jakby dławiłam się słowami
-Już do ciebie jadę.- powiedział i usłyszałam dźwięk silnika w tle
*
Stałam przy ścianie dopóki nie przyjechał Justin.
"Za chwilę będę na balkonie. Sprawdź czy nie ma nikogo z tyłu domu- J"
Poczułam ulgę gdy zobaczyłam go wspinającego się na balkon po czym stanął przy drzwiach. Otworzył je i zamknął cicho za sobą.
-Dzięki Bogu, że tu jesteś.- westchnęłam biegnąc w jego ramiona. Otworzył je i szybko zamknął gdy już w nich byłam.
-Jest w porządku kochanie, wszystko będzie dobrze.- całował mnie we włosy -Nie widziałaś kto to był?-
-Nie...- i nienawidziłam siebie za to
Ktokolwiek to był torturował mnie i straszył. Jednak byłam w zbyt wielkiej panice by się bliżej przyjrzeć. Byłam tak blisko prawdy i to mnie zabijało.
-Nie masz pojęcia czy to był mężczyzna czy kobieta?- objął moją twarz w dłonie
-Nie była to po prostu postać w bluzie...stało tam i mnie obserwowało.- wyszeptałam wpatrując się w cień za oknem
-Cóż tym bardziej zostaję.-
-Justin nie musisz, masz sprawy z przyczepą i...-
Justin przerwał mi gdy zbliżył się do mnie oplótł mój pas rękami i złożył na moich ustach pocałunek. Całował mnie z pasją przez co moje powieki stały się ciężkie, a usta współpracowały z jego.
-Zostaję.- powtórzył przez pocałunek
-Okej.- wyszeptałam czując jak jego usta się unoszą w uśmiechu
-Wyglądasz na zmęczoną.- wskazał palcem na ciemne cienie pod moimi oczami
-Potrzebuję snu, ale nie mogę zasnąć. Nie gdy wiem, że jest tu psychopata.-
-Masz mnie. Zostanę tu całą noc i będę cię pilnował.- uśmiechnął się wkładając zimną rękę pod koszulkę. Zaczął jeździć nią po gołej skórze gdy ja wpatrywałam się w jego oczy.
*
Obudziłam się w uścisku Justina, a światło wpadało na mnie przez okno.
-Dzień dobry księżniczko.- poranny głos Justina wyszeptał w moje ucho kiedy obrócił moje ciało w jego kierunku. Ukryłam się w poduszkę odgradzając siebie od niego. -Czemu się chowasz?-
-Bo wyglądam brzydko.- powiedziałam odpychając jego ręce z poduszki. Serio, wyglądałam jak ziemniak gdy się obudziłam i nie dam mu na mnie patrzeć w takim stanie.
Jednak Justin zabrał poduszkę i rzucił ją na drugą stronę pokoju.
-Hej!- zaprotestowałam zakrywając twarz rękami
-Sutton, proszę przestań.- zabrał moje ręce, a ja zobaczyłam jego przepiękną twarz. Jak to możliwe, że on rano wyglądał jak Bóg Sexu, a ja jak pieprzony diabeł, który parę razy został podbity w twarz.
-Czemu?-
-Bo jesteś piękna.-
Myślałam nad tym co chcę mu odpowiedzieć, ale zabrakło mi słów...znowu.
-W każdym razie spóźnimy się do szkoły...- zeskoczył z mojego łóżka i przeczesał włosy dłonią
-Racja. Szkoła.- wymamrotałam wzdychając ciężko.
*
-Sutton!- Tori pisnęła kiedy ja i Justin weszliśmy za rękę do szkoły. Skierowałam na nią wzrok po czym spojrzałam na Justina, który wydawał się być zaskoczony.-Mogę pożyczyć twoją dziewczynę na chwilę?- Tori spytała kładąc rękę na torsie Justina. On jednak uniknął jej dotknięcia i nadal skupiał się na tym czemu zachowuję się jakby była pod wpływem narkotyków.
-Pewnie, wezmę parę rzeczy z szafki.- powiedział poważnym tonem po czym pocałował mnie w policzek i poszedł korytarzem przez, który chwilę wcześniej podbiegła Alex.
Tori złapała mnie pod rękę i poszłyśmy w przeciwnym kierunku.
-Więc zamierzasz mi wyjaśnić czemu jesteś w takim dobrym humorze?- podniosłam brew i uśmiechnęłam się do paru osób przechodzących koło nas
-Oh, nie ma powodu skarbie jestem tylko zadowolona, że znowu mam przyjaciółkę.-
Hm, interesujące.
-Nie ma to nic wspólnego z osobą, z którą tańczyłaś...- powiedziałam czekając na jej odpowiedź. Jednakże, ona unikała mojego wzroku bawiąc się kolczykami.
-Nie wiem o czym mówisz Sutton. Ta noc była idealna. Pod koniec wszyscy przesadzili z ponczem i trochę zwariowali. Nie wspominając o tej kombinacji świateł...-gadała o tym przez jakieś 5 minut wypominając wszystkie dziwne komentarze na temat ludzi, których widziała na dyskotece. Wiedziałam, że robi wszystko by uniknąć faktu, że tańczyła z czworo okim, w sensie no błagam- kto do cholery mówi o "kombinacji świateł" kiedy idą na dyskotekę?
W końcu jej przerwałam kiedy zaczęła mówić o tym jak czerwony był poncz.
-Czworo oki wygląda na dobrego tancerza.-
Jej policzki przybrały różowy kolor kiedy zatrzymała się przy szafce.
-Czemu byś miała to mówić?-
-Tori mam oczy, widziałam jak z nim tańczyłaś.- zaśmiałam się opierając się o szafkę za nią
-Dobra.- przewróciła oczami -Tak tańczyłam z nim. Nie wiem jest coś w nim. Wiem, że jest kujonem i że zdecydowanie nie powinnam się do niego zbliżać jeśli chcę utrzymać status popularności. Ale nie obchodzi mnie to. W sumie jest najlepszym chłopakiem jakiego kiedykolwiek spotkałam.-
Te słowa z ust Tori wydawały się jakby cudem. Jeśli byście wiedzieli jak go prześladowała w przeszłości bylibyście zaskoczeni tak jak ja, że może go lubić.
-Cieszę się z tobą.- uśmiechnęłam się i zaśmiałam gdy Tori przewróciła oczami
-Nie ważne, chce zachować trochę prywatności w tym momencie więc nie mów nikomu. W każdym razie przejdźmy do rzeczy z Justinem...-
I...prawdziwa Tori wróciła.
-Jaki jest w łóżku?-
-Nie wiem.- odpowiedziałam szybko chowając głowę by nie zauważyła jak się rumienie
-Nie gadaj! Jak ty trzymasz od niego ręce z daleka? Jest tak cholernie gorący. A jego V je...-
-Tori zamknij się.- trąciłam ją moją torbą nadal patrząc się w podłogę. Nienawidzę jak ludzie szybko mogą mnie zawstydzić.
-Yo Bieber!- usłyszałam krzyk po czym dźwięk zatrzaskującej się szafki. Spojrzałam przed siebie i zobaczyłam Liama oraz Justina na środku korytarza.
-Odpierdol się Kahn.- Justin rzucił i zmarszczył brwi. Zauważyłam, że zaciska pięści.
-O czym oni gadają?- Tori wyszeptała przestraszona
-Coś mi mówi, że oni nie tylko rozmawiają.- również wyszeptałam i widziałam jak Justin zbliża się do Liama o krok
Kontynuowali swoją kłótnię jednak stała się ona niesłyszalna. Justin zaciskał szczękę, a Liam śmiał się w jego twarz po czym odszedł w drugą stronę. Justin kopnął pobliskie szafki i gwałtownie przeczesał włosy dłonią. Przeszedł koło mnie i Tori posyłając mi rozbite spojrzenie gdy patrzyłam jak odchodzi.

__

Rozdział dodaję, bo obiecałam. Muszę wam powiedzieć, że dostałam karę na telefon i laptopa przez co jestem zmuszona do ZAWIESZENIA BLOGA. Nie wiem kiedy wrócę, przepraszam was na prawdę, nawet nie wiecie jak mi szkoda, że muszę to robić. Mam nadzieję, że będziecie cierpliwie czekać na odwieszenie bloga i nie opuścicie SA...przepraszam.